تا کی؟

نمی دونم ما ایرانی ها چرا این طور هستیم و قراره تا کی همین طور بمونیم.
چند وقت بود که می خواستم آلبوم های سامی یوسف که تازه در ایران مجوز انتشار گرفته رو بخرم. جایی ندیده بودم تا هفته پیش که تو نشر چشمه دیدم یک خانمه میخواد از همین CD ها بگیره:آلبوم المعم رو. من هم یکی گرفتم بدون اینکه نگاه کنم. به خونه که رسیدم و CD رو دیدم دهانم باز موند. ۳۰۰۰ تومان خریده بودمش و اصل نبود. یک CD سونی رایت شده! بدون برچسب و هر چیزی که نشون بده اون رو یک موسسه منتشر کرده و کاور داخل CD مربوط بود به یک موسسه عربی!
دیروز از داروخانه زعفرانیه داروهام رو گرفتم و باز نگاه نکردم-واقعا باید کنترل می کردم؟- برای شام رفتم مهمانی و آخر شب که خواستم داروهام رو مصرف کنم دیدم چیزهایی که دکتر گفته نیست! سه قلم از داروها رو نگذاشته بود- عمدی یا سهوی؟ - حالا امروز باید کلی راه رو دوباره طی کنم تا برم همان داروخانه داروهام رو بگیرم چون جدا از پولی که داده شده و بازای آن دارو گرفته نشده من به هر حال باید داروهام رو مصرف کنم و اصل نسخه رو من ندارم...
یکی از آشنایان می گفت چند سال پیش تو یک عکاسی تو آلمان بقیه پول رو که گرفتم شروع کردم به شمردن- کاری که ما همیشه می کنیم - که یک دفعه داد و بیداد خانمه بلند شد و حتی می خواست پلیس خبر کنه. من که چیزی نمی فهمیدم از حرفهاش ولی یکی از دوستان که با ما بود و زبان می دونست برامون این طور ترجمه کرد که خانمه میگه این آقا به من توهین کرده و تهمت دزدی به من زده!